Hande Altaylı/MARAZ

Uzun zamandır (yaklaşık 4 ay) bıraktığım okuma alışkanlığımı,başka şeyleri bıraktığımda kazanmam tuhaf gelmedi bana.Nedense nokta koyduğum zamanlarımın başlangıcı olmuştur kitap okumak.Cumartesi günü dolaşırken girdiğim bir pasaj ve pasaj içinde rastladığım kitabevinden aldığım kitaplardan biri olan MARAZ...Yazarı;Hande Altaylı.

Daha arkasını okumadan,ön kapakta yazılı olan cümle beni çekmişti;

''Bir merdivene oturmuş ağlıyordun.Saçların darmadağın.Yanına oturup neyin var diye sordum,kalbimde delik var dedin.Çok uğraştım ama niye ağladığını söylemedin,sadece kalbimde bir delik var deyip durdun.''

Kitabın arkasını çevirdiğimde,kitabı bırakmamamı sağlayan diğer cümleler ise şunlardı;

''Bazen hayatın sigortadsı atar;ışıklar söner ve her yer karanlığa gömülür.Sesler seslere,nefesler nefeslere karışır;doğrular yalana bulanır.Gözbebekleri büyür,gözbebekleri küçülür...''

...

''...Çocukken dünya kocaman bir oyun bahçesiydi ve senindi.Bilinmezdi,heyecanlıydı ve hayal kurabildiğin ölçüde sana aitti.Geleceği bilmiyordun ama onu gönlünce şekillendirebileceğine inancın vardı.Her şey ama her şey bir ihtimaldi.Dünyayı güzel kılan da,işte o ihtimallerdi.''

''Yaşlanmak ise ihtimallerin azalmasıydı.Sahip olamayacağını bilerek bakmaktı etrafa,geçmiş olsun demekti.Asla o kitaptaki adam ya da kadın olamazdın artık.'Sınırlı mutluluklar dönemine hoş geldiniz' yazan görünmez bir tabelanın altından geçerdin!''

Bir cenaze ile başlayan ve ardı arkası kesilmeyen olumsuzluklar sürüsü.Biraz benden,biraz sizden hepimizden bir kaç cümle var kitapta...Okurken en çok aklımdan geçen ''hep arka arkaya gelir ya zaten kötü şeyler'' cümlesi oldu ve çevirdiğim her sayfa da bunu tastiklercesine devam etti.Aralarda gülümsemedim değil ama o aralar o kadar arada kalmıştı ki,kitabın arka kapağını kapattığımda içimde tarifsiz bir hüzün bıraktı.

İyi ki okudum,iyi ki hissettim dediğim bir kitap oldu Maraz,tavsiye ediyorum.