Mutluluk belki de çocukluğumda hiç oynamadığım bir oyunu öğretiyordu bana,elma dersem çıkar mıydı,oyunun kurallarında elma-armut ikilisi var mıydı bilmiyorum.Tek bildiğim zor bir oyun olduğu ve hep kendi istediği zaman oynamama izin verdiği...Oyunun tam benim için oldukça keyifli kısmına geldiğimizde neden yarıda bırakmak durumunda kalıyordum,neden aniden siren sesleri duyuluyordu acil durumu haber vermek istermişcesine ve neden oyunun sonu hiç gelmiyordu anlayamadım bir türlü;anlatanda olmamıştı ki dinleyeyim.Bir cümle hatırlıyorum sadece uzaklardan gelen '' sakin ol,yakında geçer''.Bu da kurallardan biriydi sanırım,duyuyorsan bu cümleye karşılık '' hep geçiyor'' dediğimi bilmeni istiyorum.Tam yakaladığımı sandığım an kenarından köşesinden uçurtmayı,ipin elimde kaldığını ve uçurtmaya hakim olmanın bir sonra ki bahara kaldığını anlamam geç olmuyor.Özgürlüğüne gidiyor ve ben özgür kalmayı istediğim yolları arşınlamaya devam ediyorum özgür olma düşüncesiyle...Özgürlük;mutluluk dünyamda.Mutlu olduğumda özgür;özgür olduğumda mutlu hissediyorum hissediyorum da,şu sonu gelmez oyunu bir türlü oynayamıyorum...
3 kişi renk katmış...:
Bak dışarıda yağmur var; al eline biranı, evde oturup film izle, al sana mutluluk :) Ama haklısın sakin ol bu da geçer; film bittiğinde geçer, bira bittiğinde geçer, yağmur dindiğinde geçer... Sana uzun süreli mutluluklar diliyorum canım. Birgün kendine 'sakin ol geçer' dediğinde sakin olamadığını göreceksin ve geçmediğini...
ben sakin olsamda geçiyor, olmasamda :)
mutluluk, bir esinti..bir şekerin ağızda erimesi gibi tatlı ve kısa süreli..
ve ben, her zaman..sakin ol, yakında gecer..
demeye devam edeceğim :)
Bulut,
inan o günü yaşadım ve çok heyecanlandım her kelimesinde,sonra arkamı döndüm ve tekrar döndüğümde geçmişti:)kural bu,geçiyor...
Berrin,
sen dedikçe,ben de inanacağım:)
Yorum Gönder