Bir gece yarısı...

Şimdi bir sahil kasabasında söndürmüş olsam feneri
Hayatın tüm renkleri grileşmişken,senin gelişinle en güzel halini alsa
Gecenin yüzüme vuran ışıkları aşkın yüzünü gösterse
Bir deli rüzgar esse ve tüm sarhoşluğun bana geçse usulca

Aşka aşık bir varlığın nasıl aşık olabildiği hakkında bir kitap yazmaya başlasam
Okunup okunmamasından çok anlaşılıp anlaşılmaması olsa kaygım
Beni düşündüğünü bilerek ve bende olduğunu
Seni düşünmeye devam etsem ama üzülmesem,olmayacağına odaklanmasam,akışına bıraksam

Gecenin bir vakti çalan telefonla zaten aklımda olan sen daha bir doldurmasan benliğimi
Yatağımdan kalkıp iki satır bişey karalamak adına almasam masamdaki yerimi
Slow bir müzik açmasam mesela eşlik etsin diye
Ve hiç istemediğim kadar şarap içmek istemesem şerefimize...

Bu kadar dakikalarımda olmasan
Hatta saniyelerimi çalmasan buna bile bile izin veriyor olsam da
Hayatımı bu denli ele geçirmiş durumda olmasan bilmesen de
Ve akıllı ruhumu en deli çağıma döndürmemek adına benliğimi sarmasan...

01:37:19 ve 02:37:49 zamanları telefonuma baktığımda beni bu denli şaşırtmasa
Ya da bu kadar incelemesem aşkın yarattığı incelikleri
Ufak şeylere büyük anlamlar yüklemesem
Bundan duyduğum mutluluğu görmezden gelsem...

Ya da bunların hepsini zihnimden silip bir gün;
Herşeye rağmen lodosuna yenik düşsem
Hızlı bir manevra ile sana gelsem
Herşeye rağmen ''Herşeyim'' desem
Ve geri dönüş yolu tamamen kapanmış olsa...