Karşılaştığınızda ne düşünüyorsunuz? Bir şey düşünüyor musunuz?
Türkiye nüfusunun yüzde kaçı engelli biliyor musunuz?
Onların nasıl yaşa(yama)dıklarını?
Peki sokakta bir engelli görmek için kaç engeliniz var hiç düşündünüz mü?
Eğer "bir engel de ben olmayayım" diyorsanız;
http://www.engellerikaldir.com 'a girerek destekleyenlere kendi adınızı ekleyerek hassasiyetinizi gösterebilir, facebook statünüze ve msn iletinize web site adresini yazabilir, blog veya sahip olduğunuz mecralarda yer verebilir, konu hakkında fikir ve önerilerinizi mail atabilir, sponsor olabileceğini düşündüğünüz tanıdıklarınızla konuyu paylaşabilirsiniz.Engelsiz engelli olmak istemiyorsanız lütfen empati yaparak her sağlıklı kişinin potansiyel engelli olma ihtimalini düşünerek mail listenizdeki herkesle paylaşın.
www.Engellerikaldir.com
www.Engellerikaldir.com
şeklinde bir mail geldi Rodin Alper Bingöl'den mailboxıma.Okudum ve bir süre sonra geri dönüş yaptım her duyarlı insanın yapacağı gibi.Yapmak istediklerine,amacına,bu fikrin nasıl doğduğuna dair birçok şeyi konuştuk.Konuştukça bu işin ne kadar mantığında olduğunu farkettim ve ne kadar çaba sarfettiğini/sarfedeceğini.Sahiplendim diyebilirim,birşeyler yapmayı çok istedim ve hala da yapabileceğim şeyler doğrultusunda yanında olmaya hazırım bu duyarlılığı için.
Şimdi biz,hepimiz neler yapabiliriz?
*Örneğin bir sticker ekleyebiliriz bloglarımıza ve haberdar olmayan ziyaretçilerimizin farkındalığını sağlayabiliriz ya da içimizden nasıl ne şekilde ifade etmek geliyorsa kaleme alıp daha yüzlerce kişiye ulaştırabiliriz bu çabayı,bunu yaparak ufakta olsa bir katkıda bulunmuş olabiliriz mesela...
*Yazıyı kopyalayarak,messenger listemizdekilere forward edebiliriz ve onlardan da başkalarına forward edilip yine yüzlerce kişiye ulaşacağı umudu yakalayabiliriz bugünümüze dair...
Hatta bir çay ya da kahve eşliğinde düşünebiliriz,soru sorabiliriz kendimize;dışarıya adım attığımızda bir engelli gördüğümüzde ne hissediyoruz?Ne düşünüyoruz?Alper'in çok sarsıcı bir sorusu var mesela,''Birşey düşünüyor muyuz''?
Şehrin karmaşasından,içimizde alt üst olan duygularımızdan,hayatın zor dediğimiz şartlarından birşey göremez hale mi geldik acaba?
Bu karmaşık,zor dediğimiz şeylerin aslında bize ne çok mutluluk kattığını anlayabiliyor muyuz?
Örneğin şehrin trafiğini çekebilecek kadar araba kullanıyoruz,direksiyonu tutacak kadar görüyor gözlerimiz;dışarda bulunan o kalabalığa,hani çoğu zaman offf! dediğimiz kalabalığa karışabilme gibi bir artımız var çünkü bizi o ortama götürebilecek uzuvlara sahibiz ya da hayatın zor dediğimiz şartları için çaba sarfedebilecek gücümüz var en azından,birşeyler yapma fırsatımız var.Ve bunu tüm bedenimizi ortaya koyarak yapma gibi bir durumumuz var,ya olmasaydı?
Düşünüyorum şimdi,tam olarak anlayamasam da,kendi hayatımdan yola çıkarak küçük bir bedenden kelime duyamamanın üzerimde ki etkisi ile işitme engellilerin yüreğini anlayabiliyorum.Yürüyememenin insanda nasıl bir psikoloji yaratabileceği duygusunun hassaslığına sahibim yakınen,almak isteyip alamamanın,görmek isteyip görememenin ki en yakınından başlar gözünü ilk açtığında görmek;nasıl büyük bir boşluk olduğunu,insanı dolu dolu hüzün doruğuna çıkarttığına ve aynı anda nasıl dibe vurdurduğuna hakimim...
Bir özel çocuk annesi olarak durumun hassasiyetini,ben ve benim gibi olan ebeveynleri nasıl etkilediğini biliyorum.Bu yüzden bu konuda çevremizde olan ya da ulaşabileceğimiz her özel insana ulaşmaya,yolda gördüğümüz özel insanlara eğer mümkünse yardım etmeye,en azından selamı ya da yüzünüzde beliren bir gülümsemeyi esirgememeye davet ediyorum herkesi...
Bazen tek bir gülücük,tüm dünyayı fethedebilir güçte oluyor,sizde inanın.
Şimdi şöyle bir düşündüğünüzde farkında mısınız sahip olduğumuz şeylerle neler yapabileceğimizin?
Yolda yürümenin dahi bizim özgürlüğümüz olduğunun?
Bu özgürlüğe sahip olamayan bir insanın hayata tutunma çabasının,pozitif bakabilme isteğinin,bakamayışının,yıkılışının belki?
Farkında mısınız?
Tüm blog listemdeki arkadaşlarımdan bu konuya dair destek olmalarını bekliyorum,birşekilde adım atmalarını,bloglarında yer vermelerini,neler yapabilecekleri konusunda iletişime geçmelerini...Artık elimizden ve yüreğimizden ne kadarı geliyorsa...
Rodin Alper Bingöl'e ve çalışmalarına dair;
http://engellerikaldir.com/ / http://www.engellerikaldir.com/blog/
Bu link ile ulaşmak istediğiniz her türlü bilgiye ulaşabilir,
05322507989
bu numaradan kendisiyle iletişime geçebilirsiniz.
Sevgiler hepinize...
9 kişi renk katmış...:
hemen destekledim.
Evet yürüyor olmak bizim özgürlüğümüz. Hatta yolda kafamıza bir şey düşmüyorsa yada yanlış iğneğle ölmüyorsak bu da bizim özgürlüüğmüz. O günlere geldik yani. Ne acı...
Kalplerimiz bir atıyor onlarla ben biliyorum. Her fırsatta her yardımı yapmak için. Bu konuda herkesi kendim gibi sanıyorum.
yaraya basılan parmağın için teşekkürler Aylincim...
Elçin,
teşekkür ediyorum.
Ela;
yolda yürümenin dahi bizim özgürlüğümüz olduğun farkında mısınız derken anlatmak istediğim,farklı birşeydi aslında.Bahsettiğin şey doğrultusunda bakarsak olaya,maalesef ki ülkemizde sokakta yürüyebilmek durumuna düştü Özgürlüğün tarifi ki gerçekten çok acı...
Duyarlılığın için ben teşekkür ediyorum Ela'cım,yüreğine sağlık,yorumun için teşekkür ediyorum.
Keşke daha çok şey yapabilsek. Bende forward edeceğim maili. Umarım görekli yerlere ulaşarak güzel bir sonuca varılır. Teşekkürler payalşımın için.
Funda'cım
keşke dememek adına böyle bir çalışma var şuan:)Dileğine katılıyorum ve ilgin için teşekkür ediyorum.
daha önce denedim ama eklemeyi başaramamıştım stickerı bloguma. bır ara yardımcı olursan bende ekleyecegım. ve bu calısmanızdan dolayı tebrık edıyorum sızı. sıteyı takıpteyım.
Berrin'cim,
merkezden el atayım ben o halde duruma:)
Alper gerçekten güzel şeyler uğraşında,umarım amacına ulaşır ve çok daha fazla yol katetmeye yardımcı olur,bizde destekleriz.
Teşekkür ediyorum.
tam destek benden de
Caprice diyarı,
duyarlılığın için teşekkür ediyorum.
Yorum Gönder