Sonu yazılmamış bir kitap,yarım kalmış bir hayat...

(Bu yazı Öykü Atölyesi/Fotoğrafın Dili çalışması için yazılmıştır)

Önü vardı bu yaşamsal kitabının fakat arkası olmayacaktı belki.
Çocukluğu eğlenceli,gençliğe geçişi sancılı ve evlenme zamanı geldiğinde olabildiğine inatçı yüreği ile adımlarını atıyordu yavaş yavaş.İnatçılığına rağmen evlendi hem de deli gibi sevdiği bir adamla birleştirdi hayatını.Çocukları oldu,derken çocuklarının çocukları.Sandı ki kendi çocukluğu gibi yaşanacaktı bir sonraki nesilin çocuklukları,sandı ki gençlikleri kendinin ki kadar parlak geçecekti,temiz kalacaktı.Sorunlar başladı ard arda,tahmin etmedikleri yaşanmaya başladı.Yıprandı,yıpratıldı.En sevdiğinin ölümüyle yanlız kaldı yaşlılığının safhalarında.Dayanak aradı bulamadı,büyüttükleri zaten çoktan kapıyı kapatmıştı aralık bırakmadan.
Son karesini hatırlıyorum,hiç silinmedi ki hafızamdan.Soluk taş merdivenler,merdivenler üzerinde elinde sigarası oturuyordu.Beyaz saçları tülbentinden görünüyordu ve yüzünde ki çizgiler hayatındaki gelgitleri yansıtıyordu.Herşeyi gitmişti ve elinde kalan son şey torununa ait beyaz gelinlikli bir bebekti.Merdivenlerine düşürdüğü bu bebeği almadan yoluna devam etti.
Şimdi nerede,ne durumda,hayatta mı yoksa değil mi bihaberim.O'na ait elimde,her gördüğümde lanet okuduğum 2 çocuk ve hiç birşeyden haberi olmayan sevimli 3 küçük torun kaldı.Bir de cevabı olmayan bir poşet soru işaretleri...