3 Eyl 2010

Son Perde

Kime neyi anlatmaya gerek var ki şuan şu dakika...
Hoyratça savrulan kelimeler bu kadar ortadayken kime neyi anlatmaya gerek var satırlarda?

Sanki bir film sahnesinin hiç karşılaşmamış gibi duran kahramanlarıyız seninle,ne rolümüz belli ne repliğimiz.Adımlayabildiğimiz kadar varız ve kendimizi ifade edebildiğimiz kadar kelimelerimiz...Sahne kapandığında olabildiğince bir suskunluk perdesi inerken dudaklarımıza,diğer sahneye geçer geçmez fütursuzca dökülüyor kelimeler günahlarımızla.Hangimizin daha çok günahı var bilemedim şimdi,hangimiz daha masum ya da hangimiz daha çok...Bir saniye hangimiz diye birşey var mıydı?Biz dediğimiz şey tekillere düştüğünden beri 'evet' vardı.Yoksa tüm sırlarımız ortaktı BİZ'im ve işlediğimiz her suçun arkasında durabilecek kadar heybetliydi görüntümüz...Ama BİZ'ken...

Şimdi madem bir film karesinin son sahnesinde son perdenin iplerini/iplerimizi çekiyoruz kendi ellerimizle ayrı karakterlerimizle;son bir defa ama son bir defa BİZ olalım...
İnat dedin ya bir repliğinde;işte tüm yaşanmışlıklara inatla...

3 kişi renk katmış...:

Berrin dedi ki...

sonunda BİZ diye bir şey olmadığını anlıyor insan..perde kapanırken alkış sesleri arasında.
ama tüm alkışlar, güçlü olan kadınlara.

Berrin dedi ki...

bu baneri yaparken çok yakıştırmıştım sana ama ilk fırsatta renkli bir şeyler yapacagım sana :)

Aylin Ünlü dedi ki...

Ayakta durabilen ve ne olursa olsun önüne bakabilen cesur,güçlü kadınlara...

Ben de çok seviyorum bu bannerı ama renkli birşeyler yapmak geliyorsa içimden kabuldür hatuncum:)